Medale paraolimpijskie
Idea sportu dla osób niepełnosprawnych wywodzi się z I Światowych Igrzysk Sportowców Głuchych, które odbyły się w 1924 r. w Paryżu. Za pioniera ruchu paraolimpijskiego uznawany jest sir Ludwig Guttmann. To on, w 1948 r. na terenie prowadzonego przez siebie szpitala w brytyjskim mieście Stoke Mandeville, zorganizował w ramach terapii dla pacjentów zawody łucznicze. Termin nie był przypadkowy. Równolegle w Londynie rozgrywano letnie igrzyska olimpijskie. Zawody sportowców niepełnosprawnych, z aktywności kojarzonej z rehabilitacją, o której myślał ich twórca, przeistoczyły się w sport profesjonalny. Dzieło Guttmanna, zwanego „Coubertinem igrzysk paraolimpijskich”, zwieńczono w 1960 r. w Rzymie, gdzie bezpośrednio po XVII Letnich Igrzyskach Olimpijskich, zainaugurowano I Letnie Igrzyska Paraolimpijskie.
Z przyjemnością oddajemy państwu do rąk kolejną publikację z serii „Kolekcje Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie” prezentującą medale paraolimpijskie, które tworzą jeszcze skromny, ale wciąż powiększany zbiór. Jest to pionierska praca, która w ciekawy sposób przybliża sylwetki polskich sportowców, opowiada o ich walce i osiągniętych wynikach. Zwieńczeniem były medale, z których każdy jest efektem ciężkiej pracy, determinacji i nieustannego przekraczania własnych granic. To zmaterializowane marzenie zawodników o odniesieniu sukcesu sportowego, pomimo często poważnych ograniczeń fizycznych.
Autor: Piotr Banasiak
Rok wydania: 2020
Ilość stron: 56
Oprawa: miękka
Nakład 300 egz.
Wydawnictwo: Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie
ISBN: 978-83-948745-5-1
Do pobrania:
