Urodził się 25 maja 1895 roku w Przemyślu. W 1915 roku ukończył Akademię Wojskową w Wiener- Neustadt.

Podczas I Wojny Światowej walczył na froncie włoskim w armii austryjackiej. W latach 1918-1920 brał udział w nieustających walkach, m.in. o Lwów i Cieszyn Śląski. Został odznaczony Krzyżem Karola i Krzyżem Zasługi. Następnie został skierowany do żandarmerii polowej, gdzie do lat 30. pełnił służbę jako oficer śledczy.

Był zawodnikiem krakowskiego AZS, Legii Warszawy i Warszawianki. Zdobył 13 tytułów mistrza Polski: 6 we florecie, 5 w szabli i 2 w szpadzie. Był drużynowym mistrzem Polski w szabli, 2-krotnym brązowym medalistą mistrzostw Europy w szabli drużynowej. Był 3-krotnym olimpijczykiem:  w 1928 roku w Amsterdamie oraz w 1932 roku w Los Angeles zdobył brązowe medale w szabli drużynowej. Brał także udział w olimpiadzie w Berlinie w 1939 roku.

Był wszechstronnym działaczem sportowym, w latach 1935-1936 był członkiem zarządu PKOI i Polskiego Związku Szermierczego.

W 1939 roku był uczestnikiem kampanii wrześniowej, działał wówczas w Ośrodku Zaopatrzeniowym Broni Pancernej. Zajmował się m.in. organizowaniem wojska we Francji i Anglii.

Do 1943 roku był szefem Samodzielnej Brygady Kadrowej Strzelców, w 1945 roku został szefem Samodzielnej Brygady Szkoleniowej Dowództwa Jednostek Wojskowych w Wielkiej Brytanii i kierował Referatem Transportu 1. Korpusu Polskiego w Anglii. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był trenerem i wykładowcą szermierki na Uniwersytecie w Edynburgu. W 1986 roku, w wieku 91 lat, został aresztowany do stopnia płk. w korpusie broni pancernej. był 2-krotnie żonaty, miał 3 dzieci.

Zmarł w 1994 roku w Edynburgu.