Urodzona 26 lutego 1900 roku w Rawie Mazowieckiej. W 1908 roku wraz z rodzicami przeniosła się do Warszawy i wówczas zaczęła interesować się sportem. Po ukończeniu gimnazjum wstąpiła na Wydział Filologiczny UW i znalazła się w AZS. Uprawiała różne sporty (pływanie, tenis, koszykówkę), uwielbiała narciarstwo ( nosiła przydomek „Czerebieta”- od czerwonej kobiety, ponieważ jeździła w czerwonym swetrze i berecie).za namową Haliny Wojnarowskie, z którą studiowała, znalazła się w sekcji lekkoatletycznej AZS. Próbowała sił w biegach, pchnięciu kulą, rzutach dyskiem i oszczepem. Za namową selekcjonera została przy dysku.

W 1926 pobiła rekord świata rzucając dyskiem na 34,15, w II Igrzyskach Kobiecych w Goteborgu rzucała 37,71, w Amsterdamie już 39,02 zdyby. na szczycie utrzymała się do 1930 roku.

Miała talent poetycki, w latach 1926-1929 jej wiersze były publikowane na łamach „Skamandra” i „Wiadomości”. W 1929 wydała zbiór opowiadań pt. „Któregoś dnia”.

W 1929 roku wyszła za mąż za płk. Ignacego Matuszewskiego, naczelnego redaktora rządowej „Gazety Polskiej”.

W ciągu swojej kariery sportowej była: 7-krotną rekordzistką świata w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą; 5-krotną reprezentantką Polski w meczach międzypaństwowych; 56-krotną rekordzistką Polski w rzucie dyskiem i oszczepem, pchnięciu kulą, 3-boju, 5-boju i sztafetach;26-krotną mistrzynią kraju w pchnięciu kulą.

Za całokształt sukcesów otrzymała: Wielką Honorową Nagrodę Sportową PUWF i PW (1927-1928) i dwukrotnie wygrała plebiscyt  czytelników „PS” (1927,1928). Po zakończeniu kariery lekkoatletycznej grała zawodniczo w tenisa. W latach 30-tych włączyła się do działalności na rzecz sportu kobiet w organizacjach międzynarodowych i krajowych.

Po wybuchu II Wojny Światowej jako kierowca wzięła udział w ewakuacji złota Banku Polskiego poza granie, akcja zakończyła się sukcesem. Po kapitulacji Francji, wraz z mężem musiała uciekać z kraju, na granicy hiszpańskiej została aresztowana. We wrześniu 1941 roku, po interwencji Ignacego Paderewskiego dotarli do Nowego Yorku.

Po śmierci Matuszewskiego (1946) wyszła za mąż za Jerzego Szczerbińskiego. Następnie przeniosła się na Florydę i tam rozwinęła swój talent malarski, używając pseudonimu Helen George).

W 50.rocznicę zdobycia medalu dostała Srebrną Odznakę Zasługi PRL.