W dniu 29 czerwca odeszła Irena Szewińska – niekwestionowana Królowa Polskiego Sportu, trzykrotna mistrzyni, a w sumie siedmiokrotna medalistka olimpijska, członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego,  a także przyjaciel i darczyńca Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie oraz wieloletni członek jego Rady.

Wielka międzynarodowa kariera Ireny Szewińskiej rozpoczęła się podczas Igrzysk XVIII Olimpiady w Tokio. Do Japonii pojechała jeszcze jako juniorka, zaledwie kilka miesięcy po osiemnastych urodzinach. Wróciła już jako gwiazda – mistrzyni i rekordzistka świata w sztafecie 4 x 100 metrów, a także ze srebrnymi medalami za skok w dal i bieg na 200 metrów.

Przez kolejne piętnaście lat należała do absolutnej światowej czołówki lekkoatletek. Olimpijskie medale zdobywała także w Meksyku (złoto i brąz), Monachium (brąz) oraz Montrealu (złoto) – w sumie miała ich w dorobku siedem, więcej niż jakikolwiek inny polski sportowiec. W trakcie bogatej kariery wywalczyła również dziesięć medali mistrzostw Europy (w tym pięć złotych) i wielokrotnie biła rekordy globu w sześciu różnych konkurencjach sprinterskich, co jest ewenementem na skalę światową.

Irenę Szewińską wyróżniano licznymi nagrodami: wybrano Ją światową sportsmenką roku w ankiecie agencji United Press International oraz w plebiscycie Francuskiej Akademii Sportu (1974), czterokrotnie zwyciężała w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski (1965, 1966, 1974, 1976), została uznana za najwybitniejszą postać polskiego sportu w XX wieku przez „Przegląd Sportowy”, „Tempo” i „Politykę” (1998), a IAAF włączył Ją do Galerii Sław (2012). Była również laureatką odznaczeń państwowych, m.in. tego najwyższego – Orderu Orła Białego (2016), jako pierwszy i jak dotąd jedyny sportowiec. Otrzymała także japoński Order Wschodzącego Słońca (2017).

Po zakończeniu kariery zawodniczej Irena Szewińska aktywnie działała w polskim i międzynarodowym środowisku sportowym. W kraju pełniła m.in. funkcję prezesa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (1997–2009) oraz wiceprezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego (od 1988), a od 1998 roku była członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Podczas igrzysk wielokrotnie dekorowała medalami swoich następców – po raz ostatni w PyeongChang, kiedy wieszała złoty medal na szyi Kamila Stocha.

Zaszczytem jest dla nas fakt, że Irena Szewińska przez ponad pięć dekad była przyjacielem Muzeum Sportu i Turystki w Warszawie. Już w latach 60. XX wieku dokonała pierwszych przekazów do zbiorów – w ten sposób znalazły się w nich m.in. złoty i srebrny medal olimpijski z Igrzysk w Tokio. Od 1998 roku nieprzerwanie zasiadała w Radzie Muzeum. Nie sposób również przecenić Jej zasług w bardzo trudnym dla Muzeum okresie przełomu wieków, kiedy dotknęły nas poważne problemy lokalowe. Irena Szewińska konsekwentnie wspierała nas w staraniach o przyznanie miejsca na nową siedzibę, która znalazła się ostatecznie w gmachu Centrum Olimpijskiego. Życzliwe wsparcie Królowej Polskiego Sportu odczuwaliśmy na co dzień – była częstym i zawsze mile widzianym gościem naszych wystaw i uroczystości, chętnie służyła radą i pomocą. W październiku 2017 roku znalazła się wśród pierwszych osób, którym przyznaliśmy medal 65-lecia Muzeum, wybity z okazji obchodzonego wówczas Jubileuszu.

Na ekspozycji stałej Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie, obok medali Ireny Szewińskiej z Igrzysk w Tokio, znajduje się również poświęcona Jej specjalna gablota, odsłonięta przez Nią osobiście jesienią ubiegłego roku. Trudno uwierzyć, że już nigdy nie będziemy gościć przy niej Królowej Polskiego Sportu...